مسافر

زیبائی...

"وقتی که گل نرگس مُرد،گل های دشت افسوس خوردند واز رودخانه قطرات آب خواستند تا براو بگریند.رودخانه به آنها گفت:" آه! اگرهمه قطره های آب من اشک می شد،بازبرای اینکه خودم برمرگ نرگس بگریم کافی نبود: من اورا دوست داشتم. " گل های دشت گفتند: آه چطور ممکن بود که تو نرگس را دوست نداشته باشی؟ اوزیبا بود!رودخانه پرسید :زیبا بود؟ گلها گفتند:چه کسی بهترازتو می توانست این را بداند.هرروزسربه سوی تو خم می کرد وزیبائی اش را درآئینه آب های تو می دید...رودخانه جواب داد: من او را دوست داشتم که وقتی به سوی من خم می شد انعکاس آب هایم را درچشمان اومی دیدم...

برای کشتن یک پرنده یک قیچی کافی ست. لازم نیست آن را در قلبش فرو کنی یا گلویش را با آن بشکافی. پرهایش را بزن... خاطره پریدن با او کاری می کند که خودش را به اعماق دره ها پرت کند ...


بوسه بر عکست زنم ترسم که قابش بشکند.قاب عکس توست اما شیشه ی عمرمن است بوسه بر مویت زنم ترسم که تارش بشکند.تارموی توست اما ریشه ی عمر من است

دیر گاهیست که تنها شده ام قصه غربت صحرا شده ام وسعت درد فقط سهم من است بازهم قسمت غم ها شده ام دگر آیینه ز من بی خبر است که اسیر شب یلدا شده ام من که بی تاب شقایق بودم همدم سردی یخ ها شده ام کاش چشمان مرا خاک کنید تا نبینم که چه تنها شده ام....

دلم تنگ است دلم اندازه حجم قفس تنگ است سکوت از کوچه لبریز است صدایم خیس و بارانی است نمی دانم چرا در قلب من پاییز طولانی است

عشق کنار هم ایستادن زیر باران نیست...!!! عشق این است که یکی برای دیگری چتر شود و دیگری هرگز نفهمد چرا خیس نشد.

ویلیام شکسپیر میگه : زمانی که فکر می کنی تو 7 تا آسمون 1 ستاره هم نداری یکی یه گوشه دنیا هست که واسه دیدنت لحظه شماری می کنه...


ای کاش کودک بودم ،تا بزرگ ترین شیطنت زندگیم نقاشی روی دیوار بود. ای کاش کودک بودم ، تا از ته دل می خندیدم، نه اینکه مجبور باشم همواره تبسمی تلخ بر لب داشته باشم. ای کاش کودک بودم ، تا در اوج ناراحتی و درد با یک بوسه تو، همه چیز را فراموش می کردم

آغوش پارکینگی است که جریمه ندارد . . . . بوسه تصادفی است که خسارت ندارد

زندگی مثل یه دیکته اس هی می نویسیم، هی غلط می نویسیم، هی پاک می کنیم دوباره هی می نویسیم، هی پاک می کنیم غافل از اینکه عزرائیل داد میزنه: برگه ها بالا .